Dictionary of Greek. 2013.
προκαϊνούχος — α, ο, θηλ. και ος, Ν 1. (φαρμ.) αυτός που περιέχει προκαΐνη 2. φρ. «προκαϊνούχα πενικιλλίνη» σκεύασμα πενικιλλίνης παρατεταμένης δράσης που περιέχει προκαΐνη … Dictionary of Greek
νοβοκαΐνη — η (φαρμ.) χημική σύνθεση που χρησιμοποιείται ως τοπικό αναισθητικό φάρμακο, αλλ. προκαΐνη. [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. novocaine < λατ. novus «καινούργιος» + cocaine «κοκαΐνη»] … Dictionary of Greek
ξυλοκαΐνη — η (φαρμ.) τοπικό αναισθητικό μεγαλύτερης, ταχύτερης και μακρότερης δράσης από την προκαΐνη αλλά τής ίδιας τοξικότητας με αυτήν … Dictionary of Greek
τετρακαΐνη — η, Ν (φαρμ.) αναισθητική ουσία που χρησιμοποιείται υπό μορφή υδροχλωρικού άλατος σε όλους τους τύπους τοπικής αναισθησίας. [ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. tetracaine < tetra (< τετρ[α] *) + caine (< procaine, πρβλ. προκαΐνη)] … Dictionary of Greek
αναισθητικά — Φαρμακευτικές ουσίεςπου η βασική τους ενέργεια είναι η πρόκληση νάρκωσης. Ο όρος νάρκωση είναι γενικός και δηλώνει την οποιαδήποτε παροδική μείωση ή κατάργηση κυτταρικών λειτουργιών. Τα α. διακρίνονται σε γενικά και τοπικά. γενικά α.Φάρμακα που… … Dictionary of Greek
